چند آیه

• در آیه ای خدا می گه دونه و هسته را تو خاک می کاریم و جالبش اینه که هم برای صبح و هم برای دونه و هسته واژه ی فالق یعنی شکافنده را به کار می بره، خیلی جالبه یعنی هم دونه و هسته می شکافه هم صبح، دونه توی خاکه و اون جا تاریکه و اگر صبح را پوسته ی زمین در نظر بگیریم صبحم مثه دونه گرده و توی جو تاریکه حالا از توی دونه جوونه در می یاد و از توی پوسته ی زمین نور یعنی یه جوری انگار پوسته ی زمین پاره می شه همین جور که پوسته ی دونه پاره میشه. هر دو تا هم تو تاریکی. چیز دیگه ای که جالبه اینه که خدا می گن تاریکی بر و بحر نمی گن تاریکی آسمون بر و بحر یه جای دیگه قرآن هم وقتی درباره ی تاریکی آسمون حرف می زنن می گن السماء فیه ظلمات نمی گن ظلمات السماء البته شاید یه جای دیگه ی قرآن که من نخوندم این را هم بگن ولی یه جورایی تاریکی جالبه یعنی انگار یه فضایی که اختصاص داره به یه چیز
• اینکه سال قمری و شمسی داریم اینکه خدا این همه ستاره و سیاره را گذاشتن تا ساعت و نقشه باشن برای ما آدم ها و کلی چیزه دیگه هم خیلی قشنگه
• کلا دنیا خیلی قشنگ و تفکر آمیزه بعضی وقتا یه سری اتفاق می افته که آدم و عالم برنامه ریزی می کنن که نیفته ولی چون خدا می خواد میفته
• آیه ی 94 سوره ی انعام (و روز قیامت به آن ها گفته می شود:) همه ی شما تنها به سوی ما بازگشت نمودید همان گونه که روز اول شما را آفریدیم و آن چه را به شما بخشیده بودیم پشت سر گذاشتید و شفیعانی را که شریک در شفاعت خود می پنداشتید با شما نمی بینیم پیوندهای شما بریده شده است و تمام آن چه را تکیه گاه خود تصور می کردید از شما دور و گم شده اند. البته این شفاعتا فرق می کنه با شفاعت امامان معصوم و مقربینی که خدا بهشون اذن شفاعت داده
• آیه ی 71 سوره ی انعام (می گه بگو آیا غیر از خدا چیزی را بخوانیم که نه سودی به حال ما دارد نه زیانی و به عقب بر گردیم بعد از اینکه خدا ما را هدایت کرده است؟ همانند کسی که بر اثر وسوسه های شیطان در روی زمین راه را گم کرده و سرگردان مانده است در حالی که یارانی هم دارد که او را به هدایت دعوت می کنند به سوی ما بیا بگو تنها هدایت خداوند هدایت است و ما دستور داریم که تسلیم پروردگار عالمیان باشیم)
• آیه ی 52 سوره ی انعام (و لا تطرد الذین یدعون ربهم بالغداوه و العشی یریدون وجهه ما علیک من حسابهم من شئ و ما من حسابک علیهم من شئ فتطردهم فتکون من الظالمین. )یعنی و کسانی را که صبح و شام خدا را می خوانند و جز ذات پاک او نظری ندارند از خود دور نکن. نه چیزی از حساب آن ها برتوست و نه چیزی از حساب تو بر آن ها که اگر آن ها را طرد کنی و از ستمگران گردی. 
• آیه ی 54 سوره ی مائده هم خیلی قشنگه (می گه آدمایی که خدا را دوست دارن و خدا دوستشون داره ذلیل هستن در برابر مؤمنان و عزیز هستن در برابر کافرا) 
• آیه های آخر سوره ی حجرات هم فوق العاده است. درون مایش این بود که گمان بد در قبال هم نکنید که بعضی از گمان های بد گناهه، غیبت نکنید، اگه یکی یه خبری را بهتون می ده تا از صحتش مطمئن نشدین پخشش نکنید،همدیگه را به عناوین بد نخونید (مخصوصا روی قوم های مختلف القاب نذارین)، چون اختلاف نژادها برای تمایز بین قبایل و شناختن اون ها از همه و . . . و این که شاید فکر کنید یکی آدم بدی باشه ولی اون نفره از شما بهتر باشه

قیدار

چند تا حرف قشنگ از کتاب قیدار: 

 

• تصمیم اول با همه جان، دوم با عقل، سوم با ترس
• همین جوری آدمیزاد باد می کند! هر وقت دیدی برده اندت بالا و دارند بادت می کنند، بدان که روزگار از دست آویزانت کرده است به قناره که پوستت را بکند . . . 
• از ابن بابویه بر می گشتم. رفته بودم سراغ رفیقت. دلم هوس یک مرد کرده بود. زیر آسمان، که مردی نمانده بود، رفتم سراغ زیر خاکی ها. درخت را دیده ام که خشک می شود، سال که می گذرد، چگونه می افتد؛  قصر را دیده بودم که چگونه فرو می ریزد؛ کوه را ندیده بودم که بعد عمر چگونه غبار می شود. از علائم قیامت در قرآن، یکی همین است؛ غبار شدن کوه ها. می خواستم ببینم قیدار چگونه می افتد . . . از زیارت اهل قبور برمی گشتم، گفتم بیایم این جا فاتحه ای هم برای شما بخوانم . . . 
• حرف از طلاق نیست، حرف از وصل است. نوح نبی نجار بود، کشتی هم ساخت، اما کارش با آدم بود. داود نبی، آهن گر بود، زره هم ساخت، اما کارش با آدم بود. رسول خاتم، صلوات حضرت حق بر او باد، کاروان دار بود و بازرگان، اما کارش با آدم بود . . . قیدار، قیداری اش را بکند و البته از لومه ی لائم نهراسد . . . کار از این جا به بعد، از خوش نامی به بدنامی می رسد قیدار . . .

عبارات قشنگی هم داشت، "بیمه جون"، "سیاه و سفید" و "لنگر پاسید"

از همه جالبتر هم پی لنگر بود که توش کتاب بود و نقش پای سید گلپا

راه گم کرده

اماما چونان انسانی که راه گم کرده و در وادی ظلمانی بیابان است آن گاه که کور سوی نوری، شهابی، در آسمان رخ می نمایاند راه می روم و آن گاه که شب فروغ خود را دریغ می کند می ایستم و به انتظار شهابی دیگر در ظلمات ترس در خود فرو می روم. 

اماما چگونه این حال بر من حادث شده در حالی که خود نه تنها خوب می دانم بلکه اقرار می کنم که مرا نه توان مصلح فی الارض شدن است و نه ایمان من بر مردمان کردگار پاکت رجحان دارد و نه در آن اندازه ام که در خلوت دل خود مونس دیگری را جز خدای خود یابم. 

اماما دانم که خود به بیابان زده ام ، چرا که موسی (ع) کلیم در بیابان، در ظلمات شب و او نیز به امید یافتن نور، خدای خویش را یافت. 

اماما من نیز با عصای شبانی ام آمده ام با تمام وجود بی وجودم آمده ام با تمام هستی ام آمده ام به انتظار یافتن نور. . . آمده ام که نعلین از پا درآورم، هستی ام را به صاحب هستی دهم و در نیستی خود هستی یابم. . .

اماما آمده ام تا جام اکسیر جاودانگی را از خدای خویش به تحفه برم، آمده ام تا روح خویش را با زندگانی پیوند دهم و دل خویش را آشیانه ی ستاره ی قطبی بیابان سازم تا هیچ گاه دیگر گم گشته و حیران در وادی بیابان به سر نبرم. . . .

اماما من به امیدی به این بیابان آمده ام و سزایم نیست حال که قالب تهی کرده و ناامید از ماسوا الله سر به کوی دوست گذاشته ام دست تهی و دل غمگین به آشیانه ام باز گردم. . .

اماما تو خود دانی که این بیابان خوار دارد، درنده دارد و . . .

اماما مرا تنها راه به کوه امن نتوان پیدا کردن . . .

اماما؛ امام راهم باش و خود مرا به خدایم برسان که مرا دیگر نای فغان برآوردن در دل شب نیست . . .

من جاهد فینا لنهدینهم سبلنا 

غیبت از پنجره ای دیگر

تو سوره ی نمل که رفتنی داشتم می خوندم خیلی باحال بود هدهد می یاد با کلی آب و تاب درباره ی ملکه صبا یا شایدم سبا حرف می زنه می گه من نمی دونم اینا چه جور کافر شدن و مگه نمی بینن خدا هست و خلاصه هر چی دلش می خواد می گه، اون وقت حضرت سلیمان (ع) خیلی شیک نه حرفش را تأیید می کنه نه چیزی فقط می گه " سننظر اصدقت ام کنت من الکاذبین" یعنی صبر می کنیم تا ببینیم راست می گی یا دروغ" یعنی باید در مورد حرف شما تحقیق بشه هدهد خان، همین جوری حرفت را قبول ندارم هرچند که خوب می شناسمت اصلا هم مهم نیست تو چه قدر بهم نزدیکی.

جالب ترش اینه که خود هدهد را می فرسته دنبال شناخت ملکه سبا یا همون صبا تا خودش بره و بفهمه نه اون قدرا هم که فکر می کرده ملکه نادون نیست و اهل فکره. 

به خاطر دل کودکمون از ادامه سخن چشم می پوشیم و زبان به کام می گیریم. 

قیدار خیلی خیلی قشنگه ما هم خوندیم :) ان شاالله بعدا جملات قشنگش را می نویسیم. 

سلام

سلام، در این جا ان شاالله روزشمار عمر ما نوشته می شود.