تجربه های ناجوانمردانه

بسم الله الرحمن الرحیم

 

از اعتکاف که آمدم بیرون ..

فاطمه پیام داد..

زنگ زدم..

 

گفت ماشین زده به ایشان ..

و فلج شدن..

 

سه شنبه ها که کلاس می روم..

زنگ می زند و احوال اش را می گوید..

 

نگران فاطمه ام و راه رفتن..

ولی برای ام جالب است..

 

نگران رد شدن خودم از خیابان شده بودم..

دیروز جالب بود..

 

در چهار راه ..

سر هر تقاطع یک مرد ایستاده بود..

 

از آن تقاطع نرفتم..

از تقاطع جلوتر رفتم..

مردی گوشی به دست ..

جلوی راه ام رفت ..

نمی دانم چرا ..

ولی من هم رد شدم..

ولی احساس کردم باید فاصله بگیرم...

 

هم قدم شد تا به سمت خانه مان برود..

دوباره مسیر را عوض کردم..

او هم عوض کرد..

 

البته یک جا توقف کرد...

 

جالب است..

 

یک فکر ..

یک زنگ..

چقدر مسیر فکری و ذهنی آدم را عوض می کند...

 

یاد بافت افتادم..

عید بود..

خانه پسر خاله ام.

نمی دانم چرا به 114 زنگ زدم...

:))

 

من دیوانه برای پر نشدن پرسش نامه..

یعنی عجیب پر شدن پرسشنامه..

آخر ۷,۱۷,۲۲,۲۴ نفر..

 

بعد روی مبل نشسته بودم..

در خانه..

با تفنگ اشعه قرمز انداز ..

روی مبل نور افتاد..

 

بعد که رفتیم داخل خیابان..

داشتم پیاده می شدم..

دوباره نور قرمز افتاد..

 

من هم عادی :))

 

خدایی اش خطرناک...

 

ولی خانم آرامش بخش است....

 

برای ام واقعا جالب ..

 

فلسطینی ها وقتی شب می خوابند..

و می خواهند خانه بسازند..

 

با خودشان می گویند..

خانه بسازیم..

روز بعد اسراییل خراب کند..

 

چرا خانه بسازیم ؟!

چگونه پیشرفت کنیم؟!

 

چرا زنده باشیم...

 

یعنی وقتی طول عمر را کم می کنند.

آدم از سرمایه گذاری برای دنیای فنا پذیر مایوس می شود..

 

و شاید برای همین دستور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

به ما ..

در خانه ماندن ..

و خواندن قرآن و حکمت است..

 

چون فنا پذیر نیست...

 

نمی خواهم خانه ای بسازم که خراب شود...

یا نقاشی ای بکشم که پاره شود...

یا مقاله ای بنویسم..

که در سطل اشغال‌‌‌ بیفتد..

 

یاحق