قیدار

چند تا حرف قشنگ از کتاب قیدار: 

 

• تصمیم اول با همه جان، دوم با عقل، سوم با ترس
• همین جوری آدمیزاد باد می کند! هر وقت دیدی برده اندت بالا و دارند بادت می کنند، بدان که روزگار از دست آویزانت کرده است به قناره که پوستت را بکند . . . 
• از ابن بابویه بر می گشتم. رفته بودم سراغ رفیقت. دلم هوس یک مرد کرده بود. زیر آسمان، که مردی نمانده بود، رفتم سراغ زیر خاکی ها. درخت را دیده ام که خشک می شود، سال که می گذرد، چگونه می افتد؛  قصر را دیده بودم که چگونه فرو می ریزد؛ کوه را ندیده بودم که بعد عمر چگونه غبار می شود. از علائم قیامت در قرآن، یکی همین است؛ غبار شدن کوه ها. می خواستم ببینم قیدار چگونه می افتد . . . از زیارت اهل قبور برمی گشتم، گفتم بیایم این جا فاتحه ای هم برای شما بخوانم . . . 
• حرف از طلاق نیست، حرف از وصل است. نوح نبی نجار بود، کشتی هم ساخت، اما کارش با آدم بود. داود نبی، آهن گر بود، زره هم ساخت، اما کارش با آدم بود. رسول خاتم، صلوات حضرت حق بر او باد، کاروان دار بود و بازرگان، اما کارش با آدم بود . . . قیدار، قیداری اش را بکند و البته از لومه ی لائم نهراسد . . . کار از این جا به بعد، از خوش نامی به بدنامی می رسد قیدار . . .

عبارات قشنگی هم داشت، "بیمه جون"، "سیاه و سفید" و "لنگر پاسید"

از همه جالبتر هم پی لنگر بود که توش کتاب بود و نقش پای سید گلپا