بن بست

بسم الله الرحمن الرحیم

 

السلام علیک یا ساکن کربلا...

 

دوباره به بن بست خوردم...

البته الکی در بن بست قرار گرفتم..

 

بن بست ولیعصر..

جلوی پرچم یا حضرت زهرا سلام الله علیها..

 

البته الکی هم به بن بست نخوردم..

این بن بست با بقیه بن بست ها فرق می کند..

 

یک بن بست در همه ابعاد..

سلامت جسمی..

سلامت معنوی ..

سلامت علمی...

 

خلاصه یک نوع مرگ..

 

اول زندگی موقع به دنیا آمدن ..

قرار نبود به دنیا بیایم..

امام رضا علیه السلام..

اذن ورود دادند..

و ما به دنیا آمدیم..

 

الان برای ماندن

 در مملکت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف به بن بست خوردم..

 

پزشک حجت الاسلام به من می گوید..

تا حالا به بن بست خوردی...

 

این کار را هم بکن ببین چه می شود..

 

به نظر من بن بست زمانی است که..

آدم مشهد برود..

امام رضا علیه السلام تحویل شأن نگیرد..

 

نمی دانم منظورشان چه بن بستی بود..

 

ولی من سحر با خواب امام رضا علیه السلام بیدار شدم..

رفته بودم مشهد برای زندگی ..

هم خانه رفیق شفیق شده بودم..

 

از دور به گنبد سلام می دادم..

و روح ام می گفت مگر می شود ..

آدم مشهد باشد ‌‌‌و زیارت نرود...

رفیق شفیق می گفت پنج شنبه می رویم مشهد..

 

من می گفتم می خواهم یک روز در میان بروم..

طاقت دوری ندارم...

 

خلاصه داشتیم برای حرم رفتن برنامه می ریختم..

مگر نه اینکه در زمان خواب..

روح از بدن جدا می شود..

 

و مگر نه اینکه روح در عالم خواب..

روح تمیز است روح اصل است..

نه کپی ...

 

اگر روح ام هنوز اذن سلام دادن و ورود داشته باشد..

به بن بست نخورده ام...

 

یاحق