روزگار

بسم الله الرحمن الرحیم

 

بخش شکر گزاری و تشکر و وظیفه....

 

باغبانی خوب است که...

درخت را که آب می دهد...

انگاری بچه های تشنه خودش را آب می دهد...

 

اگر زمینی نبود، باغی نبود، ..

من کارگر هم نبودم...

 

آن بنده خدایی که مالک است...

زحمت کشیده...

 

درست است که بحث ارباب و رعیتی نیست...

ولی بحث احترام و شکرگزاری..

و راضی بودن به فعل مالک ...

مهم است....

 

بحث خدمت دهی و خدمت گزاری....

اینکه استادی....

شاگردی...

کشاورزی ...

باغبانی ...

 

هر چه...

با ادب...

با احترام...

با وظیفه شناسی....

با کوتاه کردن نگاه...

 

عدم به پا گذاشتن...

 

این قدر بدم می آید...

که در سر سفره...

 

فردی جلوی خودش را نگاه نکند...

و نگاه اش به بشقاب دیگران باشد....

 

کلا از این دنیای جدید و مردم جدید متنفرم...

از این ها که بیشتر از دست دهنده...

دست گیرنده دارند....

 

بدون هیچ آدابی آب می دهند...

بدون هیچ آدابی میوه می چینند...

بدون هیچ آدابی چشم چرانی می کنند ....

 

چشم چرانی فقط به دیدن نامحرم نیست...

به دیدن کاسه مردم و کاسه خود آدم هم هست....

 

خدا رو شکر خدا نشده اند...

وگرنه مولکول به مولکول اکسیژن را باید جواب پس می دادیم...

 

چشم در چشم اکسیژن می دیدند...

و می دادند...

 

یاحق