معارف
بسم الله الرحمن الرحیم
معارف تز دکتری ام کم بود...
از کم معارفی به اینجا رسید ...
تنها معارف اش مقایسه با نظر یا ژنوم مرجع تقلید بود همین..
یوم یاتی کل امه بامامهم..
بگذریم...
داشتم در مورد نشر قرآن در سوید و کشورهای دیگر فکر می کردم...
آیه صحنه یا آیه تصویر یا آیه فیلم...
به زبان سویدی یا زبان های دیگر...
مسلما کار می شود...
ولی اگر ملت ها اغنا شده باشند..
اگر دولت ها مخالفت کنند خود ملت ها جلوی شأن را می گیرند...
مثل انقلاب جمهوری اسلامی ایران...
آن اوایل ...
زمان امام خمینی ره...
داشتم فکر می کردم وبلاگ سویدی بزنم با زبان سویدی..
و معارف قرآن را نشر دهم...
یا کار کردن در شبکه های اجتماعی شان...
احتمالا به کمک دانشجویان سویدی زبان همان جا...
اینکه چقدر می شود از ظرفیت انجمن اسلامی دانشجویان خارجی استفاده کرد...
ای خدا ای روزگار ای قلب عاشق...
و ای مغز مسموم....
حداقل امر این است که باید زندگی کنم...
دو عهد یا دو پروپزال داشتم...
که باید پرونده شأن بسته شود...
هر جور که شده ...
می دانید من چه نوع زندگی ای دوست داشتم...
زندگی ای که هر روز نماز آن روز را می خواندم..
شنبه نماز روز شنبه و غیره...
عبادت های ام جدا بود
دنیای ام جدا..
ولی چون دنیا عقب افتاده...
مغز مسموم شده...
حتی عبادت ها هم حلاوت و شیرینی ندارد...
یک جور لقله زبان است....
ای خدا...
اصلا من چرا این جای ام..
خوش به حال مردان خدا...
آن ها که خدا فرمان شأن می دهد...
اما خدا را اجرا می کنند...
و خدا هم روزی شأن را می دهد چه مادی و چه معنوی...
یک درس..
روزی که عدسی دادیم...
روز بعدش بدون هیچ زحمتی هم امام زاده فقیه الدین پذیرفتن مان ..
و هم رفتیم گلزار شهدای بافت ..
زیارت دوستان جوانی مادرمان...
حسن زارع پیشه و هاشم نادری و دوستان دیگر...
آجر عدسی بود...
آیا در عدسی پختن اختیار بود..
بود...
آیا می شود آدم تمام روزهای اش برای خدا باشد....
خدا باید بخواهد..
از نظر من..
اختیار آدم در برابر خواست خدا...
مثل مورچه ای است در عالم کن فیکون...
خدا بخواهد که ما خدایی باشیم...
یاحق
