درخت کاری

بسم الله

امام جان! شنیده بودم که ما در ظلمتیم

و شنیده بودم که باید خورشید آسمان را دید تا ماه آسمان خود به خود برای مان هویدا شود

امام جان! منظومه ی عالمم پر است از اجرام آسمانی

پر است از ستاره ها، قمرها و کهکشان ها

و من در منظومه ی شمسی ام

و به دور یگانه خورشید آسمانم در طواف

امام جان! در اندازه ی فهم خویش خورشید آسمان را دریافته ام

عمری را در کسوف زیسته بودم و زین پس گویا در خسوف

ولی امام جان عاشق روزهایی هستم 

که هم خورشیدش در آسمان است

و هم ماهش هویداست

امام جان! شنیده بودم که خدا خورشید و ماه را قرار داده

تا حساب سال ها و ماه ها را بدانیم

ولی از آن روزی که منازل ماه ام را نمی دانم

تمام فصل هایم زمستان شده و تمام ماه هایم اسفند

و من همچنان در انتظار لحظه ی تحویل سال ام و برای بهارم لحظه شماری می کنم

امام جان! درست است که اسفند فصل درخت کاری است و من هنوز درخت هایم را نکاشته ام

و می دانم که تا درختی نباشد آمدن شکوفه ها بی معناست

و تا پرنده ای نباشد نغمه های زیبایش بی محتوا

و می دانم که تا آبی نباشد جریانی نیست

امام جان! می دانم که انتظار آمدن بهار به بیابان خشک و برهوت بیهوده است 

و حتی اگر بهار بیاید کسی قدر و منزلت چنین بهاری را نخواهد دانست

ولی امام جان بیا و چون باد بهاری بذرهای گیاهان را با خود به ارمغان آور

بیا و چون ابر بهاری بر بذرها ببار و شکوفایشان کن

امام جان! می دانم که خاک بیابانم توانایی رویش گیاهان را ندارد

ولی بیا و مس را نیز طلا کن، آخر می دانم که در عالم امکان همه چیز ممکن است

امام جان! بیا و خود خاکم را، بذرم را، آبم را، نهال ام را ارزش ده

و بیا و خود بهارم باش

امام جان! شنیده ام که خدا به بنده هایش روزی بی حساب می دهد

بیا و خود روزی بی حسابم باش

یاحق