باب بی نامی

بسم الله

حال می خواهم باب دیگری را برایت بگویم و آن باب، باب بی نامی است

کافی نیست که تنها رنگ از خود بشویی 

بلکه حال باید رنگت را از تمام ارکان عالم بشویی

و دیگر هیچ رنگی و هیچ نامی از تو در هستی باقی نماند

حال باید قیام کنی بی نام

رکوع و سجود کنی بی نام

و حتی قنوتت نیز چه خوب است که در بی نامی باشد

آری عزیز دل بی نام شو تا دیگر هیچ هویتی از تو در زمین نماند و همه اش "هو" شوی

و این چنین است که می توانی زین پس در پناه نام پروردگارت تو نیز در زمین سکنی گزینی

و این نام را چه سود که حجاب شود بین تو و محبوبت و ساتر نام عزیز دلت شود

مگر مجنون را به که می شناسند جز به نام لیلی

آری عزیز جان؛ مجنون وقتی مجنون شد که نام خود را نیز لیلی گذاشت

عزیز دل بگذر؛ تو نیز از تمام نام و نشانت بگذر و در بی نامی ات نام دار شو

عزیز جان؛زین پس آهسته گام بردار، نکند که صدای پایت را کسی بشنود

آری عزیز دل؛ زین پس سبیل تو نیز سبیل بی نامی است و گاه، گاه خالص شدن است. 

آری عزیز جان، بیا و چون شب قدر به گم نامی ات راضی شو تا ارزشت از الف شهر بیشتر شود 

زین پس شهید گم نام شدنت آرزوست . . . .

یاحق