شیر و ماست

بسم الله

جالبه فرض کنید خودمون می خواییم ماست محلی درست کنیم

و یه عده نظاره گر تولید ماست هستن

ولی از فرایندش چیزی نمی دونن

اونا فقط می دونن خروجی ماست هست که تو یخچال نگه داری می شه

و ورودی شیر هست که اون هم تو یخچال نگه داری میشه

ولی اون وسط با اعمال عجیب غریبی رو به رو می شن

مثلا شیر رو داغ می کنیم

می ذاریم سرد بشه

بعدش بهش مایه ماست اضافه می کنیم

بعدش روش پتو می ذاریم

بعدش یه سری باکتری (یا . . .) روی شیر فعالیت می کنن

بعدش می ذاریم در یخچال 

و در انتها ماست داریم :)

.................................................

حالا یکی که از بیرون نظاره گر هست

با خودش می گه

وااا . . .چرا شیر رو می ذارین روی آتیش؟؟

چرا توش ماست می ریزین؟؟

چرا  روش پتو می ذارین و فضای اطرافش رو این قدر گرم می کنید؟؟؟

چرا این همه باکتری می افتن به جونش؟؟؟

چرا هیچ کی اعتراض نمی کنه؟؟؟

ناغافل از اینکه ما ماست خواستیم

و ماست خواستن این فرایندها رو می طلبه

.........................................

حالا در جریان رئیس جمهوری آقای بنی صدر و امام خمینی (ره) هم فک کنم جریان ماست درست کردن بود

شاید قرار بود شیر، ماست بشه

برای همین شیر می یاست روی آتیش قرار بگیره و اوضاع اون قدر با وجود جنگ تحمیلی آتیشی بشه

مردم می یاست مایه ماست به شون اضافه بشه و ماست رو درک کنن

می یاست نعمت باهم بودن شون رو درک کنن

می یاست خوب گرم بشن و یه سری باکتری در این فضا رشد کنن

و بعدش اون باکتری ها روی فضا کار کنن

و بعدش هم با خلع آقای بنی صدر

دوباره ماست در یخچال قرار بگیره برای آماده شدن نهایی

شاید اگر وسط ماجرا 

امام خمینی (ره) ایشون رو خلع می کردن

عمرا شیر تبدیل به ماست نمی شد

می دونین با اون معنی دیگه شیر کار دارم، حیوانی به نام شیر و خودرأیی و سلطنت طلبی اش

و با معنی دیگه ماست کار دارم و معنی "ما" بودن و جامعه و امت واحد بودن

فرق جمهوری با نظام های دیگه این هست که 

در جمهوری و اون هم از نوع اسلامی اش

فقط تصمیم فرد و یا افرادی خاص ملاک نیست

این "ما" جامعه است که به یک نظام رأی 98.2 درصدی میده

و رأی تموم آدم ها مهم هست . . . 

فقط در جمهوری اسلامی هست

که اسلام تک تک آدم ها مهم هست و ارزش مند

و مهم هست که تک تک افراد درست رو از نادرست تشخیص بدن

این شکلی هست که امر به معروف و نهی از منکر معنی پیدا می کنه و آدم ها باید حواس شون به هم باشه

چون در نهایت کشتی به سمتی میره که خواست اکثریت در اون باشه

وگرنه خوب بودن و صاحب عقل بودن یه عده خاص و قلیل فقط ارزش دار میشه و بقیه مهم نیستن

در حالی که اسلام یک امت واحد بیدار و عاقل و عالم و دین دار می خواد

وگرنه هر کی می رفت تو غار شخصی خودش و کاری به کار بقیه نداشت . . . .

خلاصه اینکه گاهی برای ماست شدن

لازم هست به پزنده ماست احترام بذاریم

و بذاریم روی آتیش بذارن مون

و بعدش رومون پتو بکشن 

و باکتری ها رومون کار کنن

امید است که ماست شویم . . . 

یاحق