خزینه دل و فتح الباب
بسم الله
روزگاری پیش
که اهرمن می خواست تمام جان را به تسخیر کشد
بر قلب مهر زدند تا خزینه قلب از دست اهرمن محفوظ بماند
و ته مانده ی نور و پاکی به سیاهی سپاه او آغشته نشود و خاموش نگردد
و قفل قلب را ادب حضرت زهرا (سلام الله علیها) گذاشتند تا بیگانه فتح البابش نکند
و آنگاه که پرتوی نور آن قدر قوی باشد که تمام پرده های شب را بدرد
و بر سر در قلب فرود آید
و سر عبور را گوید تا اذن دخولش دهند.
و آنگاه که امام جان افسار جان را بدست گیرد
و تمام سیاهی ها را بزداید
و تمام بت ها را بشکند
و بر روح و جان حکمرانی کند.
آنگاه تمام وجود به خضوع درآمده
و چون اسبی رام شده
در اختیار امیر قرار گیرد
و نعلین از پا درآورده
و بر گردن نهاده
در مقابل جان جانان تعظیم کند
و در مقابل شمس الشموس به سجده رود.
و حال که جانش فتح الباب شده
و از جهاد اکبرش سرفراز بیرونش آورده اند
به جهاد اصغرش برند
تا ته مانده جان خود را نیز به خون شهادت غسل دهد
و در خاک غوطه ور شود تا از تمام نجاسات کبر و غرور پاک شده
و دیگر هیچ خودی برایش نماند و همه اش "هو" شود.
آری قلوب که قفل می شوند
قفلش را باید بیابی
اگر مادرت حضرت زهرا (سلام الله علیها) مهرش زده
یعنی هنوز امید به بازگشت هست
آخر خزینه داری امین آن را حفظ کرده است
چنین قلبی تنها پرتوی نوری می خواهد از جانب صاحبان نعمت
و چه خوب است که خلیفه الله خود، برای فتح الباب دلت قیام کند.
و تو تنها لبیک گویی و خود را بدو سپاری. . .
عشق به اهل بیت فتح الباب می کند و آن هم چه فتح البابی
عشق به اهل بیت خودش به جهاد می رود تنها لبیک تو کافی است
عشق به اهل بیت خودش شمع وجودت را آب می کند و تو در مقابل خدا و خواست او آب می شوی.
کافی است که تنها روشنت کنند
آن وقت است که تو خود سوختن را خوب می دانی
فقط حواست باشد که در خزینه دلت
شمعی را که نخست روشن کرده اند
هرگز خاموش نشود
حتی اگر بر قلبت قفل خورد
لذا حواست باشد
که خزینه دار دلت را خوب انتخاب کنی
و بهترین خزینه دار ادب حضرت زهرا (سلام الله علیها) است و آل الله . . .
حواست به خزینه دار دلت باشد . . . .
یاحق
