آتش شایعه و بیشه زار خشک
بسم الله
عبیدالله بن زیاد چه نیک این مردم را می شناخت.
شیوه ی کار او در این واقعه برای همه ی تاریخ بسیار عبرت انگیز است.
جماعتی از اشراف را که در اطرافش بودند به میان مردم فرستاد
تا آنان را از سپاه موهوم شام بترسانند:
"مگر نمی دانید که سپاه شام در راه است؟
بترسید از آن که لشکریان شام بر شما مسلط شوند.
آنان را که می شناسید، دشمنی دیرینه ی آنان را که با خود می دانید.
وای اگر آنان بر شما تسلط یابند! خشک و تر را می سوزانند
و زنان و دختران شما را در میان خویش قسمت می کنند. "
و آتش شایعه چه زود در میان بیشه زار خشک گسترده می شود!
وقتی مردمی این چنین اند، دیگر چه نیازی است که ابن زیاد دست به اسلحه برد؟
سپاه موهوم شام! آن هم در آن هنگامه ای که شام هنوز از اضطراب مرگ معاویه به خود نیامده
نگرانی حجاز و مصر نیز بر آن افزون گشته است. . . .
و هیچ عاقلی نبود که بیاندیشد:
گیریم که این چنین سپاهی نیز در راه باشد
کی به کوفه خواهد رسید؟
یک ماه دیگر، 20 روز دیگر؟؟؟
پی نوشت کتاب فتح خون، سید مرتضی آوینی
.........................................................
یه سؤالی آمریکایی که با سوریه نتونست بجنگه
چه شکلی می تونه گزینه هاش برای ما روی میز باشه و اون هم گزینه ی جنگ؟؟؟
یاحق
