بارون و رسول

بسم الله

در سوره اعراف چندتا آیه پشت هم اومده که خیلی جالبن 

این آیات حرف های نبی هاست و نحوه برخورد مخالفان با اون ها 

اول داریم: 

و لا تفسدوا فی الارض بعد اصلاحها 

وادعوه خوفا و طمعا 

ان رحمت الله قریب من المحسنین

(آیه 56 سوره اعراف)

جالبه در مورد رعد و برق هم کلمه خوف و طمع رو داریم

در آیه بعدش داریم

و هو الذی یرسل الریاح بشری بین یدی رحمته

حتی اذا اقلت سحابا ثقالا 

سقناه لبلد میت

فانزلنا به الماء 

فاخرجنا به من کل الثمرات 

کذلک نخرج الموتی 

لعلکم تذکرون

در ادامه داریم

والبلد الطیب یخرج نباته باذن ربه

و الذی خبث لا یخرج الا نکدا

کذلک نصرف الایات لقوم یشکرون

.....................................................

حالا از این جا اصل قضیه رو داریم

در واقع ما دو تا "بلد" یا همون شهر داریم

که هر دو "میت" هستن

یعنی به ثمر نرسیدن

ولی یکی اش

زمینش بایر هست و "طیب" هست

یعنی قابلیت پرورش آدم های خوب و حق پذیر رو داره

و دیگری خبیث هست

و آدم هایی رو داره که حق پذیر نیستن

و استعداد وحدانیت و حق پذیری شون قابلیت شکوفا شدن نداره

حالا "رسل" مانند ابری بر هر دو "بلد" می بارن

و این دیگه بستگی به خود "بلد" ها داره 

که چقدر از "میت" بودن در بیان و "حی" بشن

جالبتر این هست

که باد که نشونه بارون هست اول می یاد

و می گن که داره بارون می یاد

و راز بهره برداری از بارون 

لا تفسدوا فی الارض 

و قبول کردن حرف رسول

و اگر حق پذیر باشین از نعمت بارون استفاده می کنید

و آب داخل زمین وجودتون نفوذ می کنه

و محصول کشاورزی دارین

 و این طمع هست

و اگر حق پذیر نباشین و سفت و سخت باشین آب در شما نفوذ نمی کنه

و مثل زمین سختی می شین که پتانسیل سیل راه افتادن داره

و از بین می رین 

و این خوف هست

این داستان ادامه دارد . . . 

یاحق