سکوت عمیق
بسم الله
کردگارا !
هر آنگاه که لب به سخن گشودم
تا تمام آنچه را که در دل دارم
به غیر از صاحب دل گویم
آن چنان پشیمان شدم
که جز سکوتی بر سکوتم نیفزود
کردگارا !
بارها گفته ام
که وجود عاریتی ام ارزش دوری از مالک هستی را ندارد
و با تمام وجودم می خواهم هستی ام را به صاحب هستی دهم
و در نیستی ام هستی یابم
ولی آنگاه که نیست شدم
چگونه و با چه زبانی به مخلوقت گویم
که من نیست ام و تو هستی
و خود به خوبی نیستی خود و هستی تو را می دانم
و چگونه و با چه زبانی بگویم
که این نیستی ام ارزش مندترین هستی ام هست
کردگارا !
زبانم عاجز و پشیمان شده از گفتن ها
و دلم لبریز از نگفتن ها
کردگارا !
عاشق را نتوان سکوت کردن در قبال خوبی های معشوق
ولی هر گوش را نباشد اذن شنیدن راز عاشق و معشوق
کردگارا !
اگر عمرم طولانی باشد
فرصت مختارانه، عاقلانه و عاشقانه پرستیدنت بیشتر است
ولی کردگارا مرا دیگر توان ماندن نیست
روحم پرواز را آموخته و بی قراری می کند
کردگارا !
عمری را سپری کردم برای آموختن پرواز
حال که خود یاری ام دادی
و بال و پر پریدنم دادی
می دانم که در مرام دوستی ات نیست
که درهای آسمانت را به رویم ببندی
و پرنده وجودم را در قفس دنیا رهایش سازی
کردگارا !
با تمام جان و دلم به وجودت و خوبی ات
ایمان دارم، اعتقاد دارم و امید
کردگارا !
سفری می خواهم تا فراسوی آسمان ها
بر بال باد
و آغشته در نور
کردگارا !
ناامیدم نگردان
مرا دیگر نه غلظت خاک است و نه رقت روح
کردگارا !
روزگاری است که معلق در هوا
راه به سوی تو می جویم
کردگارا !
جانم از فرش بریده
و راه عرش در پیش گرفته
دستم را که عمری گرفته ای رها نکن
یا هو
