سفر جهادی

بسم الله
بعضی وقتا صداقت آدما از قلب به قلب می شینه نیاز به حرف زدن نیست

بعضی وقتا وقتی آدم خداشناس می شه و باتقوا ترازوی خوف و رجاش میزون میشه و می دونه برای بودن تو نقاط حساس و خدمت کردن هم امید به اصلاح باید داشته باشه و هم ترس از عدم تحقق اهداف برای همین داد و بیداد نمی کنه و آدما رو مجبور نمی کنه تا بی فکر و از روی جو تصمیم بگیرن

بعضی وقتا که آدم می فهمه که باید بیاد و حرفش رو بزنه و وظیفه اش اومدنه چون شیوه و مسلکش سکوت و چون می دونه انانیت چه هزینه ای داره برای آخرتش
سعی می کنه نگه "من" این کار رو کردم می ذاره باقی بگن اون چه کارهایی رو کرده

بعضی وقتا خودش بار سنگین کارهای خودش رو به دوش می کشه تا یادش بمونه آخرش اون دنیا کسی قرار نیست بار گناه تو رو تحمل کنه

بعضی وقتا مثل حرف شهید بهشتی به جای به تصویر کشیدن شخصیت خاصی اول روی ارزش ها مانور می ده تا ارزش ها دوباره زنده بشن و موندگار

ولی برخلاف بعضی وقتا تو این یه مورد سعی می کنه همه وقتا باشه
همه وقتا ان شاءالله جهادی زندگی می کنه و می دونه دنیا محل سفر و باید تو این سفر جهادی، جهادی زندگی کنه وگرنه روحش هم مثه جسمش باید همیشه تو دنیا موندگار بشه

و کسی که معنی پرواز رو فهمیده ان شاءالله به راحتی به سیم های خاردار دنیا تن نمی ده هرچند ممکنه بال و پرش زخمی بشه 

گاهی وقتا می دونه تنها یه انقلاب کافی نیست برای اسلامی شدن دنیایی که رنگ و بوی اسلام نداشت 

ما با انقلاب اول زمین رو پس گرفتیم از دست دشمن
حالا با انقلاب دوم باید خونه درستی بسازیم
انقلاب اول شهید دادیم
و تو انقلاب دوم هم باید شهید بدیم
شهید به معنای کشته شدن نیست و نه به معنای دشمن داشتن
بلکه به معنی داشتن اهداف، الگو شدن و مقاومت برای رسیدن به اهدافه

همین طور که به راحتی نمی شه نفر اول کنکور شد به راحتی هم نمی شه تو سال 1404 برترین کشور منطقه شد باید مقاومت کرد سختی کشید و به هدف رسید

با راحتی نمی شه به اهداف ارزشمند رسید
و برای هر گام باید ان شاء الله گفت
ماشاءالله کان لا حول ولا قوه الا بالله
من کان لله کان الله له

در پناه حق