خاک دل محل رویش بذر انفاق

خب تو پست قبلی گفتیم که باید سعی کنیم که فقط و فقط از خدا استعانت کنیم حالا اگه یکی اومد و یه چی ازمون خواست باید چه جوری باهاش رفتار کنیم؟ خب طرف در این حالت شاید اونم کلی با خودش نشسته فک کرده و همه ی این چیزا را می دونه ولی دیگه خسته شده و در مراحل آخری آزمایشش کم آورده شاید اصلا قراره ما بشیم وسیله ی رسیدن عطای خدا به اون خلق خدا، خب این بنده خدا حالا داره آبروش رو می ذاره، همون عزت و آبرویی که خدا خیلی براش اهمیت داره، حالا ما باید چه کار کنیم که کمترین لطمه ای به آبروی طرف وارد نشه؟

عزیزم خدا این قدر مهربونه که بازم خودش راهکار داده، اونم تو کتاب حقش، اونم با سه تا تأکید . . . یعنی حواستون به این بنده ی من باشه نکنه سرش منت بذارید، نکنه اذیتش کنید، نکنه عزتش را خدشه دار کنید . . . عزیزم خدا این بنده های نیازمندش رو خیلی دوست داره . . . 

آیات 262، 263 و 264 سوره ی بقره داریم: 

الذین ینفقون اموالهم فی سبیل الله ثم لا یتبعون ما انفقوا منا و لا اذی، لهم اجرهم عند ربهم و لا خوف علیهم و لا هم یحزنون

یعنی خیلی جالبه اولا خدا می گه قبل از اینکه قرار باشه بنده های نیازمند من بیان و از شما کمک بخوان، قبل از اینکه اونا بیان و عزتشون را خدشه دار کنن شما بیایین وسیله ی عطا رسوندن من به بنده هام بشید، شما بیایین با اختیار و داوطلبانه بخشی از مالتون را انفاق کنید، بیایین در راه الله مالتون را انفاق کنید و بعدش که انفاق کردید به کسی که دارید انفاق می کنید حالا قرار نباشه منت بذارید و اذیتش کنید یادتون که نرفته این مال شما در واقع مال منه فقط دست شما امانته یادتون نرفته که گفتیم آسمون و زمین و همه چی میراث خداست . . . حالا اگه به طرز نیکو انفاق کردید اجرتون پیش ربتون و هیچ ترسی بر شما نیست و حزن و اندوه هم ندارید یعنی شاید خدا می خواد بگه جوش نزن آدم جونم اگه انفاق کنی خودم حواسم بهت هست که فقیر نشی و حالا عزت خودت خدشه دار شه البته خدا تو یه آیه دیگه می گه نه دستتون را خیلی باز بگیرید و تو کمک کردن اسراف کنید نه هم از اون ور بیفتید و بخیل شید یعنی تو این امر هم باید میانه رو بود بالاخره عزت خودمون هم مهمه که در خطر نیفته البته آخرشم و لله عزت جمیعا . . .

تو آیه بعدی داریم

قول معروف و مغفره خیر من صدقه یتبعها اذی و الله غنی حمید

یعنی اگه به اون بنده خدای نیازمند کمک نکنید و تنها با زبان خوش و طلب آمرزش با اون بنده خدا برخورد کنید خیلی بهتر از صدقه دادنی که بعد از صدقه طرف را اذیت کنید یعنی اگه با کمال تواضع بگید عزیز دل شرمنده ام و جوری برخورد کنید که اون طرف حتی یه لحظه هم پیش شما با خودش فک نکنه که عزتش با این سؤال پرسیدن خدشه دار شده و آمرزش (شاید از خدا به خاطر این که بالاخره تو هر کاری این جور هم نیست که ما هیچ کار نتونیم برا طرف بکنیم ولی چون در حدا مطلوبی که طرف می خواد نمی تونیم کمک کنیم بی خیال کمک کردن می شیم باید از خدا آمرزش بخواییم البته می تونه آمرزش برای اون طرف هم باشه خب بالاخره شاید طرف ما رو درک نکنه و خودش هم در شرایط بدی باشه و یه چند تا حرف نادرست بهمون بزنه و تو این حالت ما باید بگیم خدایا ما شرایط طرف را می دونیم تو به خاطر چیزی که به ما گفته یا گمان ناروایی که نسبت به ما کرده ببخشش)

این رفتار معروف شما بهتر از اینه که به طرف کمک کنید بعدش تو روش بگید ملت چرا عادت کردن به سؤال پرسیدن و مگه نمی تونستن این کار بکنن و اون کار و . . .صدتا حرف دیگه، درسته گاهی آدم باید وقتی می بینه طرف می تونه با کار کردن پول دربیاره و . . . باید نصیحتش کنیم ولی با حفظ عزتش، به صورت کاملا خیرخواهانه نه اینکه اول 4 تا ناسزا به طرف بگیم و بعدش شروع کنیم به حرف زدن . . .باید دقت کنیم اولین نکته ی مهم حفظ عزت فرده حتی اگه خودش حواسش به عزتش نباشه . . .

بعدشم خدا می گه الله خودش غنی و حمید هست نیاز به کمک شما نداره . . . خودش بالاخره اگه بخواد به این بنده اش چیزی برسه می رسونه . . . 

آیه بعدی داریم 

یا ایها الذین امنوا لا تبطلوا صدقاتکم بالمن و الاذی کالذی ینفق ماله رئاء الناس و لا یؤمن بالله و الیوم الاخر . . .

تو این آیه بعد از دو تا آیه قبلی خدا برای سومین بار رو این موضوع تأکید کرده و واژه ی "اذی" را برای سومین بار آورده . . . خدا می گه ای کسانی که ایمان آوردین صدقاتتون را با منت و اذیت باطل نکنید مثه کسی که از روی ریا انفاق می کنه آخه این جور آدمی برای این که خودش رو خوب نشون بده مدام می گه ببینید من دارم به این آدم کمک می کنم ببینید من چه قدر آدم خوبیم و اصلا حواسش نیست که داره با این کارش شخصیت اون بنده خدا را له می کنه و با ذلیل کردن اون می خواد خودش را عزیز کنه خدا هم کوتاه نمی یاد و می گه این چنین آدمی اصلا به الله و یوم الاخر ایمان نداره . . . 

خدا می گه فمثله کمثل صفوان علیه تراب فاصابه وابل فترکه صلدا لا یقدرون علی شئ مما کسبوا و لا یهدی القوم الکافرین 

معنی فارسی آیه می گه همچون قطعه سنگی است که بر آن خاک باشد و رگبار باران به آن برسد و آن را صاف رها کند. آن ها از کاری که کرده اند چیزی بدست نمی آورند و خداوند جمعیت کافران را هدایت نمی کند . . . 

خیلی خیلی جالبه . . . عزیزم خدا چه تشبیه قشنگی به کار برده، تو چند تا آیه قبلی خدا می یاد می گه مثل الذین ینفقون اموالهم فی سبیل الله کمثل حبه انبتت سبع سنابل فی کل سنبله مائه حبه و الله یضاعف لمن یشاء و الله واسع علیم . . . 

یعنی خدا تو این آیه می گه کسایی که در راه الله انفاق می کنن همانند بذری است که 7 خوشه برویاند که در هر خوشه یکصد دانه باشد و خداوند آن را برای هر کس که بخواهد دو یا چند برابر می کند و الله واسع و علیم است

آخه می دونید کسی که از روی عشق و محبتش انفاق می کنه اون دونه رو توی عمق وجودش می کاره و بهش آب محبت می ده و حالا اون دونه قوام پیدا می کنه و یه درخت پر ثمر می شه ولی کسی که با دل سنگش انفاق می کنه اون دونه رو روی هموم غباری که روی سنگ نشسته می کاره و کافیه بارون اشک اون آدم نیازمندی که عزتش خدشه دار شده روش بباره و خاک رو بشوره و اثری دیگه از دونه نباشه . . . می دونید مهم اینه که اون بذره تو چه دلی کاشته بشه یه دل مهربون یا یه دل سنگ . . . .

و خدا خودش تنها از عمق دل بنده هاش خبر داره و برای همین می گه برای هر کی بخوام مضاعفش می کنم حالا شاید برای یکی دو برابر برای یکی دیگه چند برابر بستگی به گل وجودی دل ما و حاصلخیزی اون گل داره بستگی داره با زمین محبت دلمون چه جوری رفتار کرده باشیم، بهش کود داده باشیم یا نه، خاکش را نرم کرده باشیم که توش آب محبت نفوذ کنه یا نه، اینا همه بستگی به دل داره . . . .

این بحث انفاق رو خدا خیلی روش تأکید کرده و ما هر چی آیه بیاریم کمه تو پست بعدی ان شاء الله می گیم حالا چی رو انفاق کنید البته بهتر بود اینا ادامه ی اون پستای قبلی که راجع به انفاق بود باشه همش تقصیره امتحان ... و کوتاهی ما . . . خدا ما را ببخشاید . . .