ایاک نستعین . . .

بسم الله الرحمن الرحیم

جالبه خدا و ائمه اطهار (علیه السلام) هر وقت می خوان یه چیزی را با تکرار زیاد بگن که دیگه حرفی توش نباشه اون را سه بار می گن مثلا تو تشهد نماز می گیم اشهد ان لااله الا الله ، وحده، لا شریک له یعنی خدا می خواد با سه عبارت لا اله الا الله، وحده و لا شریک له روی وحدانیت خودشون تأکید کنن. . .

یا اینکه تو دعای مکارم الاخلاق وقتی امام سجاد (علیه السلام) می خوان بگن فقط از خدا استعانت کنید می گن اللهم اجعلنی اصول بک عند ضروره، و اسئلک عند الحاجه و اتضرع الیک عند المسکنه یعنی با این سه عبارت می خوان بگن موقع ضرورت به تو مراجعه کنم، موقع حاجت از تو سؤال بپرسم و موقع مسکین شدن هم پیش تو تضرع کنم البته یه چیزی دیگه هم یاد می دن اینکه مراتب نیاز، ضرورت و حاجت و مسکنه :) و به ترتیب باید بیاییم پیش خدا (اصول) و سؤال بپرسیم ازش (اسئل) و تضرع کنیم به درگاهشون (اتضرع) . . . .جالبه بعدش هم دوباره از خدا می خوان با سه رفتار آزمایش نشن، و لا تفتنی بالاستعانه بغیرک اذا اضطررت و لا بالخضوع لسؤال غیرک اذا افتقرت و لا بالتضرع من دونک اذا رهبت یعنی موقع اضطرار به غیر از تو استعانت نکنم، موقع فقر با سؤال از غیر تو مجبور نشم برای خلق خضوع کنم و موقع ترس از غیر تو تضرع نکنم جالبه این جا ترتیب اول حالت اضطرار بعد فقر و بعد ترسه . . .

این که چرا هم حضرت این را از خدا می خوان برای اینه که فاستحق بذلک خذلانک و منعک و اعراضک یعنی سزاروار خذلان تو، دریغ تو و روگردانیت می شم . . . آخه خدا می خواد ما فقط و فقط از خودش استعانت کنیم تو سوره ی حمد خدا دوست داره ما بگیم ایاک نستعین می دونید خدا عزت نفس ما را می خواد و چون خودش مالک تموم دنیاست دوست داره ما هم این رو بدونیم و به خاطر همین هر وقت به مشکلی برخوردیم بریم پیش خودش تا خودش از خوان کرمش به ما لطف کنه خدا دوست نداره ما آبرومون رو بذاریم برای استعانت از غیره . . . 

یه جای دیگه ی همین دعا حضرت از خدا می خوان ولا تبتذل جاهی بالاقتار یعنی خدایا من را به تنگدستی ننداز تا فاسترزق اهل رزقک و استعطی شرار خلقک یعنی تا این که مجبور شم از کسائیی که تو بهشون روزی دادی درخواست روزی کنم و از شرورترین خلقت عطا بخوام و افتتن بحمد من اعطانی یعنی بعدش مجبور شم از کسی که به نیازم جواب مثبت داده و به من عطا کرده حمد و ستایش کنم در حالی که الحمد لله (حمد حصر خداست) و یا ابتلی بذم من منعنی یعنی قرار باشه اگه کسی ازم دریغ کرد حالا شروع کنم به مذمت طرف و کلی حرف بزنم که چه قدر آدم بدی و خسیس و خب مگه چیزیش می شد کمک می کرد (البته حضرت می خواستن وصف رفتار ما را بگن وگرنه ایشون که اصلا سؤال نمی کردن) و . . . بعدش هم می گن این دعا را کردم چون و انت من دونهم ولی الاعطاء و المنع یعنی اگه اعطایی به ما می شه در حقیقت تو اون اعطا را می کنی و اگر چیزی از ما منع می شه باز هم تو می خوای به ما نرسه یعنی پشت رفتار اون آدما خواست تو و ما باید موقع اعطا تو را حمد کنیم و موقع منع هم چیزی نگیم چون خواست تو بوده . . . .

البته این دلیل نمی شه اگه کسی نیکی و حسنه ای کرد ازش تشکر نکنیم چون حضرت یه جای دیگه ی دعا می گن ان اشکر الحسنه یعنی حسنه دیگران را شکر کنم البته این تشکر هم در واقعیتش از خداست ولی این فرد در مسیر رسیدن تشکر به خدا قرار می گیره . . . یعنی به قول استاد معارف اخلاقمون وجه الله می شه  

خب اینا مقدمه بود برای پست بعدی :)

یعنی حالا فرض کنید با تموم این حرفا یکی اومد یه چی از ما خواست باید چه جوری رفتار کنیم؟