افول

بسم الله الرحمن الرحیم

جالبه حضرت ابراهیم (علیه السلام) متناسب با عقل قومشون مسئله ی افول را مطرح کردن این که مثلا خورشید و ماه و . . . افول پذیرن و می رن و ماندگار نیستن و بعدش گفتن من خدام فقط الله است و فقط الله هست که ماندگاره و موندنی

این حرف زدن متناسب با عقل جامعه خیلی باحاله یه زمان تو دوره ی فرعون، فرعون از حضرت موسی (علیه السلام) می پرسه، فمن ربکما یا موسی؟ قال ربنا الذی اعطی کل شئ خلقه ثم هدی، الذی خلق فسوی والذی قدر فهدی . . . یعنی حضرت موسی (علیه السلام) با خلقت ظاهری و عوامل آن با فرعون حرف می زنه وارد ذات خدا نمی شه، یعنی به فرعون می گن خدا همونیه که خلق می کنه و هدایت می کنه اونی که صورت را ایجاد می کنه، اونی که قدر و اندازه گیری می کنه جالبه که فاصله زمانی را که "ثم" ایجاد کرده همون فاصله زمانیه که توش "سوی و قدر" اتفاق می افته یعنی اگه کلمات بین "خلق و هدی" عبارت دوم را حذف کنیم و به جاش ضمیر "ه و ثم" بگذاریم به عبارت اول می رسیم. 

حالا وقتی یهودی ها از پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله) می پرسن خدا کیه این دفعه دیگه پیامبر آدرسی که می دن فرق می کنه با توصیف حضرت موسی (علیه السلام)، این دفعه وارد ذات می شن خدا می گه بهشون بگو قل هو الله احد، الله صمد، لم یلد و لم یولد و لم یکن له کفوا احد . . . .یعنی دیگه فعل خدا و این که تموم فعل ها از خداست را همه می دونن، همه می دونن خدا یه وجودیه غیر از ماده و . . . این دفعه بحث اینه که چندتا خدا وجود داره . . . . این دفعه حرف سر ذات خداست . . . 

حالا با توجه به عقل قوم ما، احساس می کنم پیشرفته ترین نوع بت پرستی و باهوش ترین اون، انسان پرستیه آخه انسان حداقلش هم گوش داره هم چشم و هم قدرت تعقل. تازه خیلی خوب هم می تونه الگو برداری کنه مثلا می تونه زرشک ببینه و پاکت آب جوش و یا کمپرسی آب سرد درست کنه . . . . یعنی یه خلقتی با الگوپذیری از خالق می تونه بکنه. . . .

خلاصه می خواییم افول این آدمی زاد را به تصویر بکشیم یه اردوی 4 یا 5 روزه را در نظر بگیرید یه اردویی مثل جنوب  یه اردویی که توش عاشق دوست هات هستی و همشون آدمای خیلی گلی هستن و تموم لحظه ها باهاشونی. اردو جنوب را گفتم چون از صبح تا شب تو یه اتوبوسی  و تو منطقه با همین و حتی شب را هم تو یه اردوگاهی یعنی همش باهمید حالا تو همون اردو روز آخر که می رسه از قطار که پیاده می شین سوار اتوبوس که می شه یه دفعه می بینی یه عالمه آدم رفتن سر کار و زندگی خودشون و دیگه نیستن و این شاید تو مایه های خودش یه افول باشه. یا 7 سال تو یه مدرسه بودی بعدش که رفتی دانشگاه آدمای قبلیت افول می کنن و حتی دور از جون بعضی از عزیزات تو زندگیت یه دفعه افول می کنن آره حرفه تلخه ولی خب . . . . 

البته بگذریم که این افکار هم مال قبل از زمانی که هنوز به اندیشه سکانس فیلم برسیم و آدما جایگاهشون اینی بشه که الان هست . . . کلا حرف از آدما و کاراشون برمی گرده به قبل از این جایگاه :) . . . گاهی برای شرح برخی از وقایع مجبوریم بازگشت به عقب کنیم . . . . اون موقع که هنوز در حال خارج کردن حب دنیا از قلبمون بودیم . . .  

ولی همچنان هم می گیم 

اللهم اخرج حب دنیا من قلبی . . . . (دعایی که حاج آقا تو اردوی مشهد، تو دل شب، تو دار الهدایه، از ته دلش از خدا خواست و یه ذره از روح دعا هم به ما خورد . . . .)