پیوست دو پست قبلی

گفتیم شاید بمیریم ولی حق این آیه را به جا نیاورده باشیم

جالبه اولش واژه "ذکر" اومده : "ذکر رحمت ربک عبده زکریا" شاید یعنی کل سوره ذکر و یادآوری یک "عبده" و حالا توی این واژه "عبد" خدا می خواد بقیه صفات را یادآوری کنه و بعدش می گه حالا "واذکر فی الکتاب . . ." 

یعنی همون نوشته ی قبلی که اهدنا به قول امام (ره) پایداری و  تو حالت عبد خدا موندنه، تو حالت وحدت موندن و جدا بودن از کثرته تو حالتی که همیشه بتونی خدا را با ضمیر "ک" صدا بزنی . . .