سکانس فیلم

بسم الله الرحمن الرحیم

می دونید فیلم، سریال، پیام بازرگانی، کارگردان، فیلم نامه، نقش، دیالوگ و . . . خیلی جالبن

بعضی وقتا احساس می کنم ما همه بازیگریم و ایفای نقش می کنیم گاهی تو یه فیلم چند ساعتی گاهی تویه یه سریال، گاهی تو برنامه ی ورزشی، گاهی پیام بازرگانی و . . . 

بسته به اینکه فیلم باشه یا سریال آدم های دیگه ای که کنارت تو فیلم بازی می کنن می تونن ثابت باشن یا متغیر ولی توی تموم سکانسای دنیا کارگردان یکیه و اونم خداست و ارزیاب هم یکیه و اون هم خداست و طراح صحنه و فیلم نامه نویس هم خود خداست و نقشای دیگه و بازیگرهایی که اون نقش ها را بازی می کنن اونا را هم خدا انتخاب کرده

کار آدمای دنیا اینه که وسیله ای باشن برای آزمایش تو مدام نقش هایی رو بازی کنن که خدا ازشون خواسته تا خدا ببینه تو چه جوری ایفای نقش می کنی و چه جوری حق خدا را به جا می یاری و چه دیالوگ هایی از زبونت جاری می شه خدا می خواد ببینه تو بازیگر خوبی هستی یا نه

اگه این طوری به دنیا نگاه کنی همیشه تموم وجودت گوش میشه و چشم تا بفهمی که الان در این لحظه نقش تو چی شد و الان داری چه سکانسی از فیلم را بازی می کنی و چه جوری باید رفتار کنی و چه دیالوگ هایی را بگی علاوه بر اینکه یه موجود زنده و پویا می شی دنیات هم خیلی قشنگ میشه دیگه تو دنیات جز خدا برات اهمیت نداره و همه چی را از خدا می بینی و سعی می کنی توی تمام سکانسای فیلمت بهترین نقش را بازی کنی و بهترین دیالوگ ها را به زبون بیاری همون دیالوگ هایی را که خدا می خواد 

این جوری همش با خودت فکر می کنی هدف خدا از اینکه بنده اش این حرف را بزنه، این جوری رفتار کنه، این دیالوگ را بگه چی بود ؟ خدا با این کار چی را می خواد بهت بفهمونه از طریق این دیالوگ چه جوری می خواد کمکت کنه که نقشت را بهتر بازی کنی و بازیگر بهتری بشی چه جوری می خواد نقاط ضعف بازیگریت را بهت برسونه تا درستش کنی و بتونی تو فیلم های مهم تری ایفای نقش کنی. این جوری وقتی یکی باهات حرف می زنه خوب به حرفاش گوش می دی تا ببینی خدا می خواد چی بهت بگه و چون می دونی اگه خیلی زود باهاش مخالفت کنی ممکنه از گفتن ادامه ی حرفاش منصرف بشه و پیام خدا به تو ناقص برسه برای همین شاید خدا گفته مباحثه کنید و دیالوگ ها را جوری و با موضعی بگید که ادامه ی بحث امکان پذیر باشه 

می دونی این جوری هیچ وقت هیچ وقت از بازیگرای دیگه ای که خدا اونا را برای طراحی صحنه ی فیلم در کنار تو گذاشته ناراحت نمی شی چون می دونی اونا هم مثه تو دارن نقش بازی می کنن و تازه از صمیم قلب دوستشون داری چون خدا از طریق اونا داره با تو حرف می زنه و تو را نصیحت می کنه این جوری اونا همیشه بازیگرایی هستن از طرف خدا و وقتی تشکر می کنی درسته که از اونا تشکر می کنی ولی در واقع از خدا تشکر می کنی یعنی پشت تموم بنده ها یه خدا قرار می گیره به خاطر همین هم وقتی معذرت خواهی می کنی باز هم داری از خدا معذرت خواهی می کنی یعنی تموم دیالوگ هات را برای شنیدن خدا می گی و به خاطر همین آدم وقتی با خداش با دوست عزیزش حرف می زنه با تموم محبتش نسبت به اون حرف می زنه و شاید به خاطر همین بوده که پیامبر (صل الله علیه و آله) در برخورد با مردم این قدر با محبت بوده چون پشت اون مردم خدا وجود داشته و ایشون داشته با خداش با محبت برخورد می کرده تو کتاب آداب صلاه خوندم شدید بودن پیامبر (صل الله علیه و آله) و ائمه (علیه السلام) هم از روی محبت بوده اونا می خواستن آدم بدا هر چه زودتر بمیرن تا کمتر روی دنیا باشن و گناه کنن و اون دنیا کمتر عذاب شن.

تازه ماجراهایی هم که برات اتفاق می افته و حوادث تلخ و شیرین هم دیگه اون قدر تکونت نمی ده چون می دونی که فیلم نامه ی زندگیت قبلا نوشته شده " ما اصاب من مصیبه فی الارض و لا فی انفسکم الا فی کتاب من قبل ان نبراها ان ذلک علی الله یسیر"، " لکیلا تأسوا علی ما فاتکم و لا تفرحوا بما ءاتکم و الله لا یحب کل مختال فخور" یعنی هر چی بهت می رسه قبل از اینکه اتفاق بیفته تو یه کتاب نوشته شده تا از چیزهایی که از دست می دید ناراحت نشید و به چیزهایی که بدست می یارید خوشحال نشید

می دونید توی این جور نگاه به زندگی به یه سطحی از وحدت آدم می رسه و از کثرت دور می شه این جوری فقط رضایت و ایفای نقش درست در مقابل یکی که اونم خداست برات مهم میشه و وقتی مخاطبت یکی باشه و یکی فقط برات ارزشمند باشه در مقابل اون یکی بهتر می تونی به وظایفت عمل کنی و تو کارات بهتر می تونی تصمیم بگیری چون یه تابع هدف داری نه چندتا . . . محدودیت هات هم مشخصه و پارامترهای مسئلت هم ثابتن . . . کلا دنیات راحت تره و اگر بخوای فیلمت عوض شه و یا نقشت عوض شه می دونی که باید فقط و فقط از کارگردان بخوای یعنی از خدا . . .

در پناه حق