مقدمه کتاب و سیاق نوشتن

خیلی جالبه اول کتابا معمولا اولش فهرسته بعدش تشکر و سپاس از عزیزان و دست اندر کارا، اول اسمشون می یاد بعد توضیح اینکه چرا ازشون سپاس میشه . . . بعدش این که مخاطب کتاب کیه و بعدش فصل فصل کتاب . . . 

کتاب حق هم همین طوره البته اون کتابای دیگه مثال کتاب حقن نه برعکس . . .

توی کتاب حق معمولا اولش فهرسته بعدش سوره ی حمد شروع می شه و گفته می شه که حمد و سپاس مخصوص الله و بعدش گفته می شه که الله، رب العالمینه و . . . .جالبه که عالمین، رحمن، رحیم، دین و صراط مستقیم همه معرفه هستن و شناس یعنی برای همه واضحه که اینا چین . . . بعدش می گه صراط مستقیم، صراط کسانیه که بهشون نعمت دادی جالبه خیلی وقتا ما ها که نصفه نیمه کاره یه کار را ول می کنیم تهش اجر و نعمتی بهمون نمی دن و شاید همون پایداری و به انتها رسوندن کار هست که سبب نعمت می شه و آخرش می گه نه صراط گمراهان و گمراه هم معمولا به کسی اتلاق میشه که ولی و راهنما نداره و به خاطر همین گم میشه . . . 

توی مقدمه کتاب یا شایدم فصل اول خدا می یان می گن این کتابی که پیش روی شماست برای هدایت خواننده خاص که همون متقین باشن هست (از اول این خط تا هست حرفا موثقه چون حاج آقا گفت) خیلی جالبه مثلا مهندس عمران یا هر چیزه دیگه کتابای عمران مثلا استاتیک رو می خونه یعنی به اون سطح رسیده که با خوندن کتاب استاتیک هدایت بشه و به اهدافش برسه وگرنه به بچه اول دبستان که نمی گن بیا استاتیک بخون یعنی اگه بخونه چیزی عایدش نمی شه البته در مورد کتاب قرآن نمی شه گفت فقط متقین می فهمنش چون خدا خودش تو قرآن گفته که این کتابیه که برای همه فهمیدنش سهل و آسونه ولی خب هر کی به میزان علمش ازش بهره می بره و . . . .

.........................................................................................

می دونید چیه تازگی ها نسبت به نوشتن حساس شدم به خصوص نوشته های ادبی آخه یه اتفاق این وسطا می افته اولا کسی که می نویسه واقعا نوشته هاش را دوست داره خب این مشکلش چیه؟! مشکلش اینه که دو تا اتفاق می افته اولا وقتش بیشتر از اونی که باید صرف نوشتن و خوندنش می شه ثانیا اگه عادت کنه به نوشتن و معلوماتش از علاقه به نوشتنش کمتر باشه ممکنه شروع کنه به صغری کبری چیدن و منحرف کردن خواننده یعنی به جای اینکه سبب خیر شه سبب منحرف کردن ملت بشه واسه همین هم کلا نسبت به نویسنده ها کسی اظهار نظر نمی کنه و همون بهتر که نمی کنه واقعا از امام خمینی (ره) راضیم . . .

اتفاق دیگه ای که می افته در مورد ادبی نوشتنه می دونید احساس می کنم تو شعر و یا نوشته ادبی رسوندن مفهوم و معانی اهمیت داره و مفاهیم نباید قربانی واژگان بشه همین طور آهنگ و موسیقی کلام از یه مقدار بیشتر نباید عاطفی و تحریک کننده حواس بشه چون در این صورت به جای توجه به مفاهیم به موسیقی کلام توجه می شه و هدف قربانی وسیله میشه شاید به خاطر همینه که موسیقی را حرام کردن چون افراد بیشتر از اینکه به محتوای چیزی که خونده می شه توجه کنن محو آهنگ کلام می شن و این کار پوچ و عبثیه خلاصه خدا و ائمه (ع) خیلی خوب حواسشون به متون بوده و سعی کردن اعتدال را در آهنگ نگه دارن تا نویسنده در کنار توجه به محتوی از زیبای نوشته هم لذت ببره

خلاصه ما اگه چند روز این جا ننوشتیم به خاطر سعی کردن در ترک عادت و اضافه کردن معلوماته . . . البته خداییش تمرینای فازی و گرافم بدجوری مونده :( . . . 

....................................................................................

کلا خیلی دوست نداریم که تا وقتی از نهج البلاغه و صحیفه ننوشتیم تخیلات ذهنیمون را قالب مردم کنیم . . .