بسم الله
لا اکراه فی الدین در گرایش مردم به دین اجباری نیست
قد تبین الرشد من الغی زیرا راه درست به خوبی از راه نادرست مشخص است
فمن یکفر بالطاغوت
و یؤمن بالله
فقداستمسک بالعروه الوثقی
لاانفصام لها و الله سمیع علیم
(آیه 256 سوره بقره)
انا خلقنا الانسان من نطفه امشاج
نبتلیه
فجعلناه سمیعا بصیرا
انا هدیناه السبیل
اما شاکرا و اما کفورا
(آیات 2 و 3 سوره انسان)
جالبه خدا در پذیرش دین اجبار نکرده
و راه رو صرفا نشون داده
و این راه این قدر روشن و واضح بیان شده
که آدم بتونه با ابزارهایی که خدا بهش داده
مثل گوش و چشم
به راحتی درست رو از نادرست تشخیص بده
حالا چرا خدا اجبار نکرده :)
در نهج البلاغه حکمت 193 داریم:
و قال (علیه السلام) :
ان للقلوب
شهوه و اقبالا و ادبارا
فأتوها من قبل شهوتها و اقبالها
فان القلب اذا اکره عمی
علی (علیه السلام) فرمود:
دل ها را
شهوتی {و میلی} و روی آوردنی است و پشت کردنی
پس آن را پیش از شهوتش و هنگام روی آوردنش بکار گیرید
زیرا که دل چون با اکراه به کاری واداشته شود، کور می گردد :)
پس فک کنم این جوری بهتر باشه
که وقتی ما هم درست و نادرست رو می دونیم
برای مردم درست و نادرست رو تبیین کنیم و بگیم
و نخواییم هر جور که شده اون ها رو مجبور کنیم
که حرف درست ما رو بپذیرن
بذاریم تصمیم نهایی رو خودشون بگیرن
اما شاکرا و اما کفورا . . . .
خدا داند
و هر چه خدا خواهد
در پناه حق
